jaarthema Eerstezondagviering 2013-2014
(On)verwoestbaar mooi
De schoonheid en kwetsbaarheid van het leven
Gek eigenlijk dat we het nog nooit expliciet in een jaarthema hierover hebben gehad. Wel over vrede en oorlog, liefde en haat, macht en onmacht, symboliek, crisis, politiek. Maar nooit echt over: wat vind je nou mooi? Wat ontroert je en waarom? Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met de vaste dooddoener: over smaak valt niet te twisten. Schoonheid heeft iets ongrijpbaars, heeft vaak met de context van het eigen leven en de eigen geschiedenis te maken. Daarnaast hebben we het graag over onderwerpen, waar je direct mee aan de slag kunt: van petities ondertekenen en collecteren tot studiegroepen en stemadviezen. Schoonheid beleven heeft iets passiefs, misschien wel consumptiefs en daar hebben we soms een hekel aan.
Voor het woordenboek is schoonheid een kwaliteit of beleving (van een persoon, voorwerp, klank, plaats of idee) die de ervaring van genoegen veroorzaakt, bevestiging, betekenis of goedheid. Dit leidt tot gevoelens van aantrekking en emotioneel welzijn. In zijn diepgaandste zin zou schoonheid eenervaring van positieve weerspiegeling over de betekenis van het eigen bestaan kunnen veroorzaken. Daarin zit een religieuze component.
We hebben in de Basis wel altijd het idee gehad dat we leven in een wereld, onze wereld, de westerse, kapitalistische wereld, waar men niet meer werkelijk verbonden is, een eenheid ervaart, met de dingen. Dat men niet meer de werkelijke schoonheid in en achter de dingen ervaart, met als gevolg dat men de wereld gaat gebruiken, exploiteren. Een boom is niet vanuit zichzelf vol betekenissen, vol verwijzingen en symbolen, bron van verhalen en gedichten, maar een boom is pas waardevol als je er planken van zaagt voor Ikea.
Hierin ligt ergens de crux van ons jaarthema over schoonheid en kwetsbaarheid. De dingen die je mooi vindt, daar ben je zuinig op. A thing of beauty is a joy for ever, zeggen de Engelsen.
Maar de zaak is dat mensen zeer verschillend denken over wat mooi is. Daar zullen we het komende jaar wel achter komen.
Wat vinden we mooi?
De hei is schitterend op het moment. Sowieso de natuur. Morgen vertelt Bertha iets van een ervaring in het hooggebergte. Heel mooi. Anderen genieten juist van de strakke lijnen in een ontworpen betonnen stad. Voor iemand die van sport houdt: een passeerbeweging van Lionel Messi. Voor schakers een bepaalde combinatie van zetten: pure schoonheid. Ikzelf kan genieten van de cryptogrammen van Steenhuis in de NRC. Een omschrijving als: twee kledingstukken voor de juridische praktijk: wetsuitlegging. Prachtig. Een ander geniet bovenmate van kunst, een mooie melodie, een fantastische lichtinval in een schilderij. Al moet je uitkijken kunst met schoonheid te vereenzelvigen. Kunstenaars streven soms juist lelijkheid na. Dan is er de spirituele schoonheid van het eeuwige, van God, van Jezus of Maria. Maria die bezongen wordt als de schoonste van de schoonsten.
En dan hebben we het over de uiterlijke schoonheid van een mens.
In de 17e eeuw ontstonden de zeven klassieke schoonheden:
De schoonheid en kwetsbaarheid van het leven
Gek eigenlijk dat we het nog nooit expliciet in een jaarthema hierover hebben gehad. Wel over vrede en oorlog, liefde en haat, macht en onmacht, symboliek, crisis, politiek. Maar nooit echt over: wat vind je nou mooi? Wat ontroert je en waarom? Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met de vaste dooddoener: over smaak valt niet te twisten. Schoonheid heeft iets ongrijpbaars, heeft vaak met de context van het eigen leven en de eigen geschiedenis te maken. Daarnaast hebben we het graag over onderwerpen, waar je direct mee aan de slag kunt: van petities ondertekenen en collecteren tot studiegroepen en stemadviezen. Schoonheid beleven heeft iets passiefs, misschien wel consumptiefs en daar hebben we soms een hekel aan.
Voor het woordenboek is schoonheid een kwaliteit of beleving (van een persoon, voorwerp, klank, plaats of idee) die de ervaring van genoegen veroorzaakt, bevestiging, betekenis of goedheid. Dit leidt tot gevoelens van aantrekking en emotioneel welzijn. In zijn diepgaandste zin zou schoonheid eenervaring van positieve weerspiegeling over de betekenis van het eigen bestaan kunnen veroorzaken. Daarin zit een religieuze component.
We hebben in de Basis wel altijd het idee gehad dat we leven in een wereld, onze wereld, de westerse, kapitalistische wereld, waar men niet meer werkelijk verbonden is, een eenheid ervaart, met de dingen. Dat men niet meer de werkelijke schoonheid in en achter de dingen ervaart, met als gevolg dat men de wereld gaat gebruiken, exploiteren. Een boom is niet vanuit zichzelf vol betekenissen, vol verwijzingen en symbolen, bron van verhalen en gedichten, maar een boom is pas waardevol als je er planken van zaagt voor Ikea.
Hierin ligt ergens de crux van ons jaarthema over schoonheid en kwetsbaarheid. De dingen die je mooi vindt, daar ben je zuinig op. A thing of beauty is a joy for ever, zeggen de Engelsen.
Maar de zaak is dat mensen zeer verschillend denken over wat mooi is. Daar zullen we het komende jaar wel achter komen.
Wat vinden we mooi?
De hei is schitterend op het moment. Sowieso de natuur. Morgen vertelt Bertha iets van een ervaring in het hooggebergte. Heel mooi. Anderen genieten juist van de strakke lijnen in een ontworpen betonnen stad. Voor iemand die van sport houdt: een passeerbeweging van Lionel Messi. Voor schakers een bepaalde combinatie van zetten: pure schoonheid. Ikzelf kan genieten van de cryptogrammen van Steenhuis in de NRC. Een omschrijving als: twee kledingstukken voor de juridische praktijk: wetsuitlegging. Prachtig. Een ander geniet bovenmate van kunst, een mooie melodie, een fantastische lichtinval in een schilderij. Al moet je uitkijken kunst met schoonheid te vereenzelvigen. Kunstenaars streven soms juist lelijkheid na. Dan is er de spirituele schoonheid van het eeuwige, van God, van Jezus of Maria. Maria die bezongen wordt als de schoonste van de schoonsten.
En dan hebben we het over de uiterlijke schoonheid van een mens.
In de 17e eeuw ontstonden de zeven klassieke schoonheden:
- Donker haar en lichte ogen of licht haar en donkere ogen.
- Bleke huid.
- Moedervlek boven de lip. De schoonheidsvlek.
- Lange gekrulde wimpers.
- Amandelvormige ogen.
- Sproeten.
- Kuiltjes in de wangen.
jaarthema derdezondagviering 2013-2014
Religie heeft veel kanten. De levensvragen waar het om draait zijn ernstige vragen en dat heeft jammer genoeg vaak geleid tot de neiging om mooie religieuze vermoedens te bevorderen tot een dogmatisch eeuwig houvast.
Binnen Exodus willen we graag de vrijheid hebben om levensvragen van onszelf uitgangspunt te laten zijn voor onze geloofsvieringen. Die levensvragen draaien vaak om : Kan/wil ik eenvoudiger leven; kan ik mijn angst overwinnen voor..; hoe kan ik op eigen kracht verder; aan wie kan ik een luisterend oor bieden; een kras op m’n ziel: hoe ga ik daar mee om; is mijn vrijheid ook jouw vrijheid?; stiller om me heen, de dood en wat dan?; zo graag gelukkig willen zijn, vriendschap sluiten. Over gezien worden, gewaardeerd willen worden; over compassie en kwetsbaarheid.
In onze derdezondagviering houden we van eenvoud in de liturgie: herhaling van de elementen Licht, Woord, Herinnering en Brood en Wijn. We maken gebruik van verhalen uit de bijbel en van ons inspirerende mensen. Daarnaast is er de verbinding van persoonlijke ervaringen ( Eigen Gezicht) met “humane/religieuze” thema’s.
Dit jaar hebben we ons bij de vormgeving van de derdezondagvieringen laten inspireren door Frederic Lenoir. Een Franse filosoof die Jezus, Boeddha en Plato als bronnen gebruikt om zijn levensverhalen te vertellen.
Hij roept ons op om ja te zeggen tegen het leven en de balans te vinden tussen enerzijds het aanvaarden van en omgaan met het onvermijdelijke, dat wat je niet kunt veranderen en anderzijds ons vermogen te ontwikkelen om te veranderen wat veranderd kan/moet worden.
Hoe kunnen we op goede voet staan met onszelf en anderen? Hoe gaan we om met leed? Hoe leren we onszelf kennen en onze tegenstrijdigheden oplossen? Hoe worden we gelukkig?
Levenskunst is eigenlijk niets anders dan een regelmatige reflectie op je persoonlijke levensomstandigheden. Wat doe ik als….? Wat heb ik nodig om……?
Binnen Exodus willen we graag de vrijheid hebben om levensvragen van onszelf uitgangspunt te laten zijn voor onze geloofsvieringen. Die levensvragen draaien vaak om : Kan/wil ik eenvoudiger leven; kan ik mijn angst overwinnen voor..; hoe kan ik op eigen kracht verder; aan wie kan ik een luisterend oor bieden; een kras op m’n ziel: hoe ga ik daar mee om; is mijn vrijheid ook jouw vrijheid?; stiller om me heen, de dood en wat dan?; zo graag gelukkig willen zijn, vriendschap sluiten. Over gezien worden, gewaardeerd willen worden; over compassie en kwetsbaarheid.
In onze derdezondagviering houden we van eenvoud in de liturgie: herhaling van de elementen Licht, Woord, Herinnering en Brood en Wijn. We maken gebruik van verhalen uit de bijbel en van ons inspirerende mensen. Daarnaast is er de verbinding van persoonlijke ervaringen ( Eigen Gezicht) met “humane/religieuze” thema’s.
Dit jaar hebben we ons bij de vormgeving van de derdezondagvieringen laten inspireren door Frederic Lenoir. Een Franse filosoof die Jezus, Boeddha en Plato als bronnen gebruikt om zijn levensverhalen te vertellen.
Hij roept ons op om ja te zeggen tegen het leven en de balans te vinden tussen enerzijds het aanvaarden van en omgaan met het onvermijdelijke, dat wat je niet kunt veranderen en anderzijds ons vermogen te ontwikkelen om te veranderen wat veranderd kan/moet worden.
Hoe kunnen we op goede voet staan met onszelf en anderen? Hoe gaan we om met leed? Hoe leren we onszelf kennen en onze tegenstrijdigheden oplossen? Hoe worden we gelukkig?
Levenskunst is eigenlijk niets anders dan een regelmatige reflectie op je persoonlijke levensomstandigheden. Wat doe ik als….? Wat heb ik nodig om……?